Etatsstyring

På etatsstyringsområdet har vi fått fleire spørsmål om dialogen mellom departement og verksemd, korleis dei jobbar best saman og om deltaking på og tema i etatsstyringsmøta. Svara våre avspeglar at det er lite som regulerer sjølve etatsstyringsmøta og at dialogen må verke mest mogleg føremålstenleg. Vi har også fått fleire spørsmål om formkrav til ein digitalisert årsrapport. Vi har svart at den publiserte rapporten skal vere lik den rapporten som er sendt over til departement og Riksrevisjonen og at informasjon skal finnast att over tid.

Verksemdsstyring

Spørsmål om verksemdsstyring dekkjer mange ulike tema. Fleire av førespurnadene handla om mål- og resultatstyring, internkontroll, risiko og årsrapportering. Vi ser at det er stadig fleire førespurnader om digitalisering av styringa ved bruk av digitale verksemdssystem. Vi har også fått fleire førespurnader om omgrepsbruk, sett opp mot ulike styringsverktøy og rettleiarane våre.

Sjølv om reguleringa av årsrapport har vist seg å gje ein god struktur i årsrapporten og lettar arbeidet for verksemdene, er det framleis førespurnadar knytte til årsrapport. I 2022 kom det blant anna spørsmål om definisjon av talet på tilsette, berekning av utnyttingsgrad og bruk av komande eller tidlegare organisasjonsstruktur.

Belastningsfullmakter

Ein førespurnad handla om bruk av belastningsfullmakter og delegering av desse. Ei belastningsfullmakt vart gjeven frå eitt departement til eit anna departement, som deretter vidaredelegerte denne til den underliggjande verksemda si. Vi vurderte at vidaredelegering av ei slik fullmakt ikkje er direkte regulert i rundskriv R-111. Vidare vurderte vi at dette synest å vere ei lite aktuell problemstilling. Vi meinte at denne løysinga gav svakare sporbarheit for midlane. Det var fordi midlane i årsrekneskapane gjekk fram som belastningsfullmakter frå departementa og som tildeling frå direktoratet. Vi tilrådde derfor at departementa vurderte alternative opplegg, ved at alle midlane blir stilte til disposisjon til den underliggjande verksemda ved tildelingsbrev. Vi vurderte at dette kunne gjerast anten ved at det sendast eitt tildelingsbrev eller at departementa sender kvart sitt. Dersom det blir sendt eitt tildelingsbrev, må departementet med etatsstyringsansvaret samordne styringssignala. Departementet med budsjettfullmakta må framleis føre kontroll med disposisjon av løyvinga, då denne ikkje kan delegerast.

Vi svarte også på ein førespurnad om bruk av belastningsfullmakter frå overordna departement til underliggjande verksemd som gjeld løn og feriepengar. Dette var eit praktisk problem fordi belastningsfullmaktene gjeld for eitt år om gongen, og det ikkje er overføringsmoglegheiter mellom år for ein mottakar av belastningsfullmakter. Verksemda ville derfor trenge belastningsfullmakter for eit oppdrag som skal skje i år 1 både for år 1 og år 2 (som ei følgje av at utbetaling av feriepengane som blir opptente i år 1, blir utbetalte i år 2). Når det berre er gjeve belastningsfullmakt for år 1, ville dette innebere at verksemda må belaste eiga løvying når dei betaler ut feriepengar i år 2. For å minimere dette problemet, kan eit alternativ vere at overordna departement utbetaler løyvinga til verksemda i staden for å bruke belastningsfullmakter, jf. rundskriv R-111. Dersom løyvinga i år 1 inkluderer feriepengar som skal utbetalast i år 2, og alt går som planlagt/budsjettert, ville dette gje eit mindreforbruk i år 1 som kan overførast til år 2 dersom vilkåra for det er oppfylt («5 %-regelen»).

Transaksjonskontrollar

Vi fekk eit spørsmål om ein seksjonsleiar som har eit refusjonskrav, kan godkjenne bankfila dette refusjonskravet vil kome på. Svaret vårt var at så lenge attestasjon og budsjettdisponeringsmynde for refusjonskravet er godkjent av andre enn seksjonsleiar, kan seksjonsleiar gjennomføre kontroll av betalingsoppdraget. Seksjonsleiar vil då ikkje kunne endre beløp eller kontonummer i betalingsoppdraget, og dermed ikkje tilgodesjå seg sjølv.

Ein annan førespurnad var spørsmål om når det vil vere nødvendig med signatur av tilsett som har eit krav om refusjon. Vi svarte at krav om når tilsette skal signere eller underskrive på dokument, ikkje er regulert i økonomiregelverket. Det er regulert i andre lover med tilhøyrande forskrifter, og kan også følgje av interne instruksar og rutinar i den enkelte verksemda.

Ei anna verksemd lurte på om det er tillate for ei statleg verksemd å signere lønsjournalen elektronisk med hjelp av t.d. eSignering (ei statleg fellesteneste som blir forvalta av Digitaliseringsdirektoratet). Svaret vårt var at kva slags elektronisk signaturløysing dei statlege verksemdene vel å nytte, ikkje er regulert av økonomiregelverket, men løysinga må vere i samsvar med krav i økonomiregelverket.

Årsrekneskap

Vi har fått spørsmål om krav til årsrapport og årsrekneskap for ei verksemd som starta opp i 2021 og som vart avvikla i 2022. Vi svarte at dei same krava til årsrekneskap og årsrapport gjeld for denne verksemda som for andre statlege verksemder, men at dei eventuelt kunne søkje om unntak frå kravet om å utarbeide årsrapport. Ettersom det er behov for ein årsrekneskap for at rekneskapsføremålet om løyvingskontroll skal kunne oppfyllast, meinte vi at dei ikkje ville kunne få innvilga ev. søknad om unntak frå kravet til å utarbeide årsrekneskap.

Ein førespurnad handla om ein inngåande omtvista faktura kan «parkerast» i fakturabehandlingssystemet til saka er avklart. Slik behandling følgjer av føresegnene punkt 2.5.2.3, og inneber at fakturaen ikkje blir bokført før tvisten er løyst. Vi kontakta Skattedirektoratet som konkluderte med at skattemelding meirverdiavgift er pliktig rekneskapsrapportering og at bokføring skal leggje til rette for produksjon av pliktig rekneskapsrapportering. Med andre ord meinte dei at omtvista inngåande fakturaer må bokførast og ikkje kan parkerast i fakturabehandlingssystemet. Dei viste også til at det grunnleggjande bokføringsprinsippet om realitet ikkje kan brukast som grunngjeving for unnlaten bokføring av ein omtvista inngåande faktura, dersom fakturaen har utgangspunkt i ein avtale mellom partane og det er skjedd ei levering av varer og tenester med utgangspunkt i denne (om enn mangelfull etter den ene parten sitt syn). Vi vurderte derfor at ein faktura med uvisse skal bokførast, og må «parkerast» i kontospesifikasjonen fram til tvist er avklart slik at urettmessig utbetaling ikkje skjer. Attestant kan oppheve parkert faktura etter bokføring. Dette er uavhengig av om verksemda følgjer rekneskapsprinsippet SRS eller kontantprinsippet.

Vi fekk spørsmål om justering av valutakonto. Verksemda lurte på om justering av valutakurs må gjerast ved delårsavslutning eller om det er tilstrekkeleg at dette blir gjort ved årsavslutninga, og om det er noka beløpsgrense for når saldo skal justerast. Vi svarte at vi vurderer at same krav skal leggjast til grunn ved avlegging av delårsrekneskap som ved avlegging av årsrekneskapen. Dette inneber i praksis at valutakontoen må justerast ved avlegging av delårs- og årsrekneskap. Vi gav også tilbakemelding om at det ikkje er nokon beløpsgrenser knytte til justeringa.

Vi fekk også spørsmål frå ei verksemd om rekkjefølgja i kapittel 6 i årsrapporten, delen som handlar om årsrekneskapen, er fast eller om den kan setjast opp slik verksemda ønskjer. Verksemda ønskte å ha med periodisert rekneskapsinformasjon, deretter kontant rekneskapsinformasjon, og til slutt omtale av rekneskapsprinsipp. Vi svarte at dette ikkje er skrive tydeleg i føresegnene jf. punkt 1.6.1 Rapportering. Vi tilrådde å følgje rekkjefølgja i rundskriv R-115 Utarbeidelse og avleggelse av statlige virksomheters årsregnskap og i veiledningsmateriell. Dette er fordi rekkjefølgja ikkje er tilfeldig. Først står rapportering i samsvar med kontantprinsippet for løyvingskontroll, så følgjer informasjon etter SRS. I tillegg er det eit poeng å standardisere informasjonen slik at lesar kjenner seg igjen frå verksemd til verksemd.

Standard kontoplan

Vi fekk i 2022 fleire førespurnader om ulike problemstillingar knytte til kontogruppe 67 Kjøp av konsulenttenester og andre framande tenester. Vi har blant anna fått spørsmål om skiljet mellom utvikling og drift på IT-området når verksemdene jobbar etter agile utviklingsmetodar (fossefallsmetode) med hurtige produksjonssettingar og kontinuerlege forbetringar. Verksemdene lurte på om det var føremålstenleg å halde fram å skilje mellom konto 671 Konsulenttenester til utvikling av programvare, IKT-løysingar mv. og konto 675 Kjøp av løpande driftsoppgåver, IKT. Etter vår vurdering bør utgifter som handlar om å gjere endringar i løysingar, arbeid med å ta igjen teknisk gjeld, løpande forbetringar og nyutvikling, førast på konto 671 og utgifter knytte til å halde infrastrukturen oppe førast på konto 675. Døma som gjeld for konto 671 er aktivitetar som tilfører auka verdi eller gjev forbetra funksjonalitet i løysingane.

Vi fekk også ein førespurnad frå ei verksemd som stilte spørsmål ved definisjonen av ein konsulent. Verksemda syntest definisjonen verka lite konkret då framande tenester også kan krevje spesialkompetanse og vere tidsavgrensa. Verksemda la fram ei rekkje døme der dei ønskte å klargjere kvifor døma er konsulenttenester eller framande tenester. Denne førespurnaden viser at det er behov for ytterlegare rettleiing og fleire døme i rettleiingsnotatet til standard kontoplan.

Ei anna verksemd stilte spørsmål om utgifter til språkvask og om dette er ei konsulentteneste eller anna framand teneste. Vi svarte at for rekneskapsåret 2022 skal språkvask bokførast på konto 672 Konsulenttenester til organisasjonsutvikling, kommunikasjonsrådgjeving mv., jf. omtale i rettleiingsnotatet til standard kontoplan. Vidare svarte vi at vi vil vurdere om språkvask der innleigd personell utviklar ein bodskap skal bokførast på konto 672, medan andre typar språkvask som forenkling av tekstar, reinskriving osv. skal bokførast på konto 678 Kjøp av andre framande tenester og at ei slik endring tidlegast vil gjelde for rekneskapsåret 2023.

Statlege rekneskapsstandardar (SRS)

Ein førespurnad handla om klassifisering av forskotsbetalte kostnader i balansen, for leveransar som går ut over eitt år fram i tid. Spørsmålet var om dette bør definerast som omløpsmiddel eller anleggsmiddel. Vi vurderte at ei forskotsbetaling for varer eller tenester anten inngår i A. Anleggsmiddel III. Finansielle anleggsmiddel, Andre fordringar eller B. Omløpsmiddel II. Fordringar, Andre fordringar i oppstillingsplanen for balansen i vedlegg 2 til SRS 1 Presentasjon av verksemdsrekneskapen.

Dei statlege rekneskapsstandardane er utvikla med utgangspunkt i rekneskapslova og norske rekneskapsstandardar. Vi såg derfor på førearbeida til rekneskapslova. I desse førearbeida stod det at det sentrale kriteriet for inndelinga i omløpsmiddel og anleggsmiddel er varekrinsløpet. Eigedelar som inngår i varekrinsløpet skal klassifiserast som omløpsmiddel, medan eigedelar som er varige, skal klassifiserast som anleggsmiddel. Vidare stod det at fordringar med seinare forfall enn eitt år kan vere anten omløpsmiddel eller anleggsmiddel, og at klassifiseringa må avgjerast etter hovudregelen. Vi vurderte at fordringane var ein del av varekrinsløpet til verksemda. Dermed skulle forskotsbetalingane klassifiserast som omløpsmiddel, uavhengig av når dei skal gjerast opp gjennom levering. Etter vårt syn skal forskotsbetalinga klassifiserast som omløpsmiddel uavhengig av om fordringane var ein del av varekrinsløpet eller ikkje. Vi la vekt på at føremålet med forskotsbetalinga ikkje var anskaffing av ei fordring til varig eige eller bruk, og at fordringa heller ikkje var knytt til materiell som var til varig eige eller bruk i verksemda.

Vi svarte også på eit spørsmål om kjøp av burettslagsleilegheiter til bruk for tilsette skal bokførast som varige driftsmiddel eller som finansielle anleggsmiddel. Vi vurderte at andel i eit burettslag fell formelt sett inn under definisjonen av eit verdipapir, men det kan stillast spørsmål ved kva som er det reelle innhaldet i eit kjøp av ei burettslagsleilegheit. Vi viste blant anna til SRS 1 punkt 4 bokstav e) som seier at rekneskapsinformasjonen skal presenterast på ein måte som sikrar innhald framfor formalia. I begge eigeformer, borettslagsleilegheit og sjølveigarleilegheit, er føremålet med investeringa å skaffe tilsette ein stad å bu. Vi meinte at det talte for at bustad til tilsette skal klassifiserast på ein einsarta måte, uavhengig av eigeform. Vi såg det ikkje som aktuelt å behandle sjølveigarleilegheiter som finansielle eigedelar. Ønsket om einsarta klassifikasjon innebar derfor at burettslagsleilegheiter blir klassifiserte som varige driftsmiddel.

Vi har også fått spørsmål om rekneskapane til statlege fond vil bli omfatta av kravet til obligatorisk SRS. Vi vurderte at når det ikkje lenger er valfritt kva for eit rekneskapsprinsipp årsrekneskapen til ei statleg verksemd skal utarbeidast etter, så vil det heller ikkje lenger vere valfridom for statlege fond. Dette følgjer av at årsrekneskapen for statlege fond skal utarbeidast etter reguleringa i føresegnene som gjeld for statlege verksemder, med mindre noko anna går fram av føresegnene.

Ein førespurnad handla om verdifastsetjing av varelager (driftsmateriell). Vi svarte at etter SRS 12 punkt 5 skal behaldningar av driftsmateriell verdsetjast til innkjøpskost. Det følgjer av punkt 16 at det er to metodar for verdsetjing. Metodane «først inn, først ut (FIFO)» eller «veid gjennomsnitt» kan begge nyttast. Verksemda skal nytte same metode for tilordning av innkjøpskost for alle behaldningar av tilsvarande art og for tilsvarande bruk.

Ei verksemd stilte spørsmål om SRS 2 Kontantstraumoppstilling og kravet om at kontantstraumoppstillinga skal utarbeidast etter «den direkte» metoden. Verksemda erfarer at metoden er meir tidkrevjande og gjer det vanskelegare for lesar å sjå samanhengen mellom rekneskapen og kontantstraumoppstillinga. Vi svarte at krava til kontantstraumoppstillinga og innhaldet i denne har vore vurdert fleire gonger, siste gong i samband med forenkling av dei statlege rekneskapsstandardane i 2018. Vurderinga vår den gongen var at kontantstraumoppstillinga viser dei faktiske kontante inn- og utbetalingane i verksemda fordelte på ulike aktivitetar. Vidare kan denne informasjonen vere nyttig for overordna departement og kan brukast til kontroll av den økonomiske situasjonen i verksemda. I tillegg dannar kontantstraumoppstillinga grunnlaget for tabell 1 i dei standardiserte nøkkeltala som dei nettobudsjetterte verksemdene er pålagde å utarbeide, jf. årleg rundskriv om retningslinjer for materialet til regjeringskonferansen i mars om statsbudsjettet.

Rekneskapsføring av pensjonspremie

Frå 2022 la Statens pensjonskasse (SPK) om pensjonspremiemodellen for statlege verksemder. Frå 1.1.2022 betalte alle statlege verksemder ein verksemdsspesifikk hendingsbasert arbeidsgjevardel som del av pensjonspremien. Medlemsdelen på to prosent av lønnsgrunnlaget vart vidareført uendra. At premien er verksemdsspesifikk, tyder at han blir rekna ut basert på forholda i den enkelte verksemda, ikkje basert på grupper av verksemder samla. At han er hendingsbasert, tyder at han tek omsyn til dei faktiske hendingane i medlemsbestanden i verksemda, slik at premiereserven er a jour i forhold til medlemmen si opptening etter innbetalinga av premien.

Dei statlege verksemdene vidareførte i praksis systemet med at samla premiesats blir lagd inn i lønssystemet. Saman med pensjonsgjevande inntekt som også går fram av lønssystemet, har verksemda grunnlag for løpande bokføring av pensjonspremien, trass i at faktura frå SPK berre blir motteken seks gonger i året. Gjennom at balansepostane som oppstår ved den løpande bokføringa av pensjonspremien skal koplast mot mellomverande med statskassen, oppnår ein også at pensjonspremien blir rapportert som utgift i den månadlege rapporteringa verksemdene gjer til statsrekneskapen, sjølv om betaling av premien berre skjer seks gonger i året.

Før 2022 var premiesatsen fast for dei aller fleste verksemder. Han bestod av ein arbeidsgjevardel på 12 prosent og ein medlemsdel på 2 prosent. Nytt for 2022 var at verksemdene fekk eit estimat på samla premiesats for 2022 frå SPK i juni 2021 som var berekna ut ifrå forhold i verksemda, og så eit oppdatert estimat i februar 2022, før mottak av premiefakturaen for 1. termin. I den samanhengen fekk DFØ spørsmål både om det nye estimatet skulle leggjast inn i lønssystemet, og om ei eventuell innlegging av ny premiesats skulle gjevast tilbakeverkande kraft (såkalla rekalkulering) eller gjelde frå tidspunktet for innlegginga. Etter vårt syn skal ei vesentleg endring i estimert premiesats leggjast inn i lønssystemet når nytt estimat blir teke mot. Etter vårt syn gjev verknad frå tidspunkt for innlegging av den nye premiesatsen riktigast perioderapportering.

Nettoføringsordninga for meirverdiavgift

Eit spørsmål var om ei statleg verksemd kan belaste nettoføringsordning for fakturaer knytte til eit prosjekt sjølv om prosjektet vart starta opp medan eigarskapen var hos fylket? Vi viste til løyvingsreglementet § 3 første ledd der det er slegen fast at budsjetterminen er eitt år, og at han følgjer kalenderåret (eittårsprinsippet). Det har derfor når det gjeld nettoføringsordninga, ikkje noko å seie når eit prosjekt starta opp. Det er tildelte midlar og føringar for det enkelte året som blir lagde til grunn.

Ein annan førespurnad var korleis ei statleg verksemd (innanfor nettoføringsordninga) skal vidarefakturere meirverdiavgift til ei anna statleg verksemd, når denne verksemda er innanfor nettoføringsordninga og samtidig registrert i meirverdiavgiftsregisteret for heile eller delar av verksemda. Svaret vårt var at verksemda sine rutinar for vidarefakturering er i samsvar med krava i rundskriv R-116 punkt 4.3.1. Det kan likevel vere behov for generelt å avklare om verksemd A (som vidarefakturerer eit beløp) skal ta omsyn til om verksemd B (som er innanfor nettoføringsordninga) har meirverdiavgiftspliktig aktivitet, då dette vil ha innverknad på om det vidarefakturerte beløpet skal vere eksklusiv eller inklusiv meirverdiavgift.

Forvalting av midlar for andre

Vi har fått ein førespurnad om rekneskapsmessig behandling av mottekne midlar frå EU når verksemda er prosjektkoordinator. Svaret vårt var at midlar som blir tekne mot og utbetalte i prosjekt der verksemda er koordinator for midlar mottekne frå EU, skal førast mot balansen, jf. føresegnene punkt 3.6.2 og 3.6.3.

Agio/disagio ved feil i utbetaling til utlandet

Vi har fått ein førespurnad der ei verksemd utbetalte skuldig beløp i NOK til utlandet, der overføringsbanken har omgjort beløpet til aktuell valuta. Betalinga vart deretter avvist og returnert grunna feil kontonummer for mottakar. Beløpet måtte då reknast tilbake til NOK. Gjeve at gjelda framleis skulle vere i NOK, vil det oppstå agio/disagio. Vi vurderte at ettersom verksemda ikkje budsjetterer med agio/disagio på eigne budsjettpostar, og det heller ikkje blir henta inn fullmakt frå Stortinget til rekneskapsføring utan løyving på desse postane, skulle både valutakursgevinst og valutakurstap knytt til inntektene/utgiftene rapporterast på same kapittel og postar som inntektene/utgiftene. Rundskriv R-101 vart i 2022 endra i tråd med denne vurderinga.

Vederlagsfrie overføringar

Vi har svart på fleire førespurnader om vederlagsfrie overføringar, blant anna frå Riksrevisjonen. I den eine førespurnaden fekk vi spørsmål om grunnlag for balanseføring av brukarutstyr som blir vederlagsfritt overført frå ei verksemd til ei anna. Vi svarte at dette må inngå i balansen til verksemda som får utstyret, og at mottakande verksemd må få oppgjeve verdien som skal balanseførast frå verksemda som overfører utstyret. Vi vurderte at indirekte kostnader, til dømes kostnader ved å ha ei innkjøpsavdeling, ikkje skal inkluderast i omgrepet kjøpsutgifter for anleggsmiddel. Vidare vurderte vi at dersom anskaffing av brukarutstyr er å sjå på som tilverking, skal variable og faste tilverkingskostnader, både kostnader som kan knytast direkte og indirekte til tilverkinga, balanseførast. Då skal anskaffingskost også omfatte fellesutgiftene til overdragande verksemd. Har overdragande verksemd vore til hjelp med sin kompetanse og det har vore nødvendig å ha ei tett samhandling mellom byggjeprosessen og brukarutstyrsprosessen, taler det for at det er tilverking. Bygget inneheldt også kunst, kjøpt inn av den eine verksemda og vederlagsfritt overført til den andre verksemda. Vi vurderte at vederlagsfrie overføringar av kunst mellom statlege verksemder skal skje til anskaffingskost/ tilverkingskost og ikkje er å rekne som gåve. Verksemda ønskte også ei tydeleggjering av kva som gjev grunnlag for nedskriving etter SRS. Vi svarte at den einaste grunnen for å nedskrive eigedelar er at det har vore anten endra bruk eller redusert utnytting. Då er det plikt til å nedskrive dersom verkeleg verdi er lågare enn bokført verdi. Det er ingen rett/høve til å nedskrive om verkeleg verdi er lågare enn bokført verdi i andre situasjonar.

Ein annan førespurnad handla om vederlagsfri overføring av bygg. Vi viste til at det i instruks frå Kommunal- og distriktsdepartementet står at det ved overføring av fast eigedom til, frå eller mellom institusjonar innanfor statens forretningsdrift skal betalast vederlag. Vederlaget skal fastsetjast til marknadspris basert på verditakst. Vidare kom det fram av omtale i statsbudsjettet at Statsbygg er del av statens forretningsdrift. Statsbygg var mottakande verksemd i den vederlagsfrie overføringa av bygg, og derfor skulle det etter vårt syn vore betalt vederlag ved overføringa. Vurderinga vår var at den vederlagsfrie overføringa av bygget skulle reknast som avgang etter SRS 17 Anleggsmiddel, og at det derfor skulle bereknast gevinst/tap.

To andre førespurnader har også handla om vederlagsfrie overføringar av bygg, men då frå Statsbygg som byggherre til statlege oppdragsgjevarar som sjølv skal forvalte, drifte og vedlikehalde bygga. Når Statsbygg er byggherre for bygg som skal forvaltast, driftast og vedlikehaldast av ein oppdragsgjevar etter ferdigstilling, det vil seie bygg som ikkje skal inngå i statens husleigeordning, får Statsbygg løyving på kapittel 530 Byggjeprosjekt utanfor husleigeordninga. I og med at oppdragsgjevar ikkje får løyving på kapitla sine for tilverking av bygg, skjer det heller ikkje noka betaling frå oppdragsgjevar i samband med utgifter for å få tilverka bygget, verken undervegs eller ved overlevering av det ferdige bygget. Ei ordlydsfortolking av SRS 17 Anleggsmiddel punkt 37 ville derfor innebere at oppdragsgjevar ikkje balansefører bygget, noko som igjen ville innebere null i kostnader forbundne med bruk av bygget i seinare rekneskapsår (ingen avskrivingar). I og med at eitt av hovudføremåla med SRS er å få fram informasjon om kva aktivitetane i ei verksemd kostar, som grunnlag for vurdering av forvaltinga av ressursane verksemda har hatt til disposisjon, vil ikkje ei ordlydsfortolking av omgrepet anskaffingskost gje ein rimeleg rekneskap slik budsjetteringa blir gjort. Vi har derfor svart verksemdene at oppdragsgjevar må få informasjon om anskaffingskost frå Statsbygg. Med det meiner vi at det skal gjerast rekneskapsføring av bygget til Statsbygg sin anskaffingskost hos oppdragsgjevar, trass i at det skjer ei vederlagsfri overføring mellom Statsbygg og oppdragsgjevar.

Staten som sjølvassurandør

Ein førespurnad var om kjøp av elektriske sparkesyklar medfører forsikringsplikt, eller om staten kan vere sjølvassurandør for desse køyretøya. Reglement for økonomistyring § 20 regulerer at staten står som sjølvassurandør dersom ikkje noko anna er bestemt av FIN. Dersom ei lov eller forskrift pålegg ei forsikringsplikt, må statlege verksemder teikne forsikring, med mindre det i lova eller forskrifta er gjort eit særskilt unntak for staten. Elektriske sparkesyklar er å rekne som motorvogn etter forskrift om krav til lita elektrisk motorvogn, jf. vegtrafikklova § 13. Dette medfører at føresegnene i bilansvarslova også vil gjelde for elektriske sparkesyklar, jf. forskrift om unntak frå forsikringsplikt. Bilansvarslova § 16 første ledd fastslår at motorvogner som tilhøyrer den norske stat, ikkje treng ansvarsforsikring etter hovudregelen i § 15. Dette medfører at staten er sjølvassurandør for elektriske sparkesyklar i politiet si eige. Ved til dømes leasing gjeld andre reglar.